De dwaasheid van het materialisme

Sadim Asinus was als klein jongetje al heel erg leergierig en pakte de leerstof veel sneller op dan de rest van zijn klasgenoten. Door zijn intelligentie was hij mentaal al veel verder dan de rest en zijn manier van denken maakte hem uitzonderlijk maar ook afzonderlijk want onbegrepen. Jarenlang heeft hij allerlei pesterijen moeten doorstaan wat hem harder maakte en nog introverter maar hem zeker niet hadden verslagen. Sadim stond hierboven, het leek hem totaal niet te interesseren wat anderen van hem vonden, hij voelde er ook niet zo veel voor om zich anders voor te gaan doen of aan te passen zodat hij meer geaccepteerd zou worden. Nee, Sadim had maar eén doel voor ogen en dat was wanneer hij klaar zou zijn met studeren, India en al de mensen die hem niet begrepen achter te laten en te vertrekken naar Amerika om in New York een nieuw leven te beginnen. Sadim wist precies wat hij wilde worden, rijk en succesvol, en hoe hij dat moest bereiken.

Het ging Sadim allemaal gemakkelijk af, nadat hij de studie Economische Wetenschappen (summa cum laude) had afgerond, waar hij overigens wel geliefd was bij zijn medestudenten want zij deelden zijn passie, vertrok hij al enkele maanden later naar New York. Sadim vond met zijn kwalificatie en wijze uitstraling al snel werk bij een van de grootste bedrijven van New York, The Goldman Sachs Group. Zijn werk bestond uit het financieel adviseren van grote bedrijven, rijke families en zelfs de overheid. Hij haalde een aantal grote bedrijven binnen en behoorde zo al binnen een jaar tot de topadviseurs, hij werd gepromoveerd en kreeg een kantoor met een prachtig stadszicht. Het ging hem echt voor de wind, zijn collega`s, velen jaloers maar ook velen vol bewondering voor deze slimme jongen, zeiden dan ook wel eens wanneer Sadim weer een groot bedrijf of rijke familie had binnen gehaald; “…everything that boy touches clearly turns into gold!” .

En ze hadden ook wel gelijk, het zat bij Sadim echt in de vingers, zo belegde hij eens in een bedrijf, waarbij niemand eigenlijk het financiële risico durfde te nemen, en verdiende er bakken met geld aan. Ieder ander zou het inzicht er niet voor hebben en toch altijd meer voor safe gaan maar Sadim had het wel. Als rijkdom een concept was dan was zijn bedenker Sadim. Hij had echt een gave en hoewel er al behoorlijke bedragen op zijn rekening en spaarrekening stonden leek het voor hem nooit genoeg te zijn, hij vond altijd wel een manier om aan nog meer geld te komen. Zijn levensstijl was dan ook wel erg mondain, zo bezat hij een aantal werelddelen, weliswaar aangelegde miniaturen daarvan in Dubai, en gaat er een gerucht te ronde dat hij zich iedere avond baadde in het genezende kristalwater van de zeldzame blauw- roze granaatsteen uit Madagaskar. Zijn bezittingen weerspiegelden zijn succes en ieder ander succes dat hij had werd weer weerspiegeld in bezittingen.

Sadim beschouwde zichzelf als een zeer gelukkig man, hij was trots op al wat hij bereikt had en had daardoor ook veel aanzien verkregen, hij voelde zich eindelijk maatschappelijk geaccepteerd. Toch voelde Sadim een gemis, een leegte die niet kon worden opgevuld met nieuwe bezittingen of zijn wekelijkse nachtelijke avontuurtjes tegen betaling. Sadim werd er ook niet jonger op en de jaren waren iéts te goed voor hem geweest en dat was wel te zien aan zijn buik die ieder jaar een centimeter meer over zijn broekband heen leek te groeien. Hij besloot daarom het World Wide Web te verkennen en schreef zich in bij verschillende datingsites, ook hiermee had hij al redelijk snel succes. Zijn eerste drie dates waren echt een drama en geen van zijn dates leek in welk opzicht dan ook op hoe zij zich op hun profiel hadden beschreven laat staan op de bijgevoegde foto’s, maar bij zijn vierde date, waar hij eigenlijk niet zulke hoge verwachtingen meer bij had, ontmoette hij de beeldschone Apate.

Sadim viel meteen als een blok voor Apate en haar mooie diep blauwe ogen en Apate leek ook voor hem te vallen, het was liefde op het eerste gezicht. Vijf maanden na hun eerste afspraakje vroeg de nog steeds smoorverliefde Sadim aan Apate of zij zijn vrouw wilde worden waarop zij volmondig ‘ja, ik wil’ zei. Sadim was helemaal in de wolken, hij deed echt alles voor zijn lieve Apate, wilde ze een straat met haar eigen naam dan kocht hij het voor haar, een in de badkamerspiegel geïntegreerde 3D- lcd- tv zodat ze tijdens het badderen Oprah kon kijken, binnen een dag had hij het voor haar geregeld. Niets was te gek of te veel, wat ze ook vroeg, Sadim regelde het voor haar, als Apate maar gelukkig was. Voor de wereld waren deze newly weds dan ook het nieuwe toonbeeld voor succes, ze werden gevraagd voor allerlei talkshows (en ja ook door Oprah) en in MTV Cribs kon je hun nederige stulpje bekijken tezamen met Sadim`s Ferrari collectie en Apate`s Gucci inloopkast.

Het leek alsof het lot Sadim en Apate bij elkaar hadden gebracht maar schijn bedriegt, Sadim`s door liefde verblindde ogen hadden niet gezien dat zijn geliefde Apate, die zijn administratie had overgenomen om zijn werkdruk te verminderen, geld had over gesluisd naar een banknummer in Mexico. Zijn ogen werden abrupt geopend toen hij van een zware werkdag thuis kwam en Apate, die normaal het eten al had bereidt en Sadim altijd netjes opwachtte aan een gedekte tafel, nergens te bekennen was. Hij had overal gekeken of hij haar kon vinden, in de serre, de biljartzaal, de garage, maar zijn zoektocht was tot nu toe tevergeefs. Eenmaal de slaapkamer te hebben bereikt werd zijn grootste angst werkelijkheid, Apate had al haar bezittingen meegenomen! Het eerder onopgemerkte briefje op de keukentafel bevestigde zijn voorgevoel ‘Adiós asno, ha sido muy agradable conocerte’. Apate had hem verlaten. Met zijn hoofd in zijn handen viel hij op de koude keukenvloer.

‘Ze heeft nooit van me gehouden!’ dacht hij. Sadim las het enige zinnetje dat Apate voor hem had achtergelaten opnieuw en opnieuw totdat de stekende woorden dof en ver weg klonken. Sadim was gebroken en door één simpel zinnetje had hij het gevoel alles te zijn kwijtgeraakt. Al zijn bezittingen deden er opeens niet meer toe, hij verachtte ze zelfs. Deze hadden er immers voor gezorgd dat hij door een, schijnbaar, op geld beluste vrouw was verleidt. De mensen hielden niet van hem omdat hij zo`n leuke persoonlijkheid heeft, zij zagen enkel zijn bezittingen, en hielden van zijn levensstijl! Wat heeft hij daar nu aan? Die bezittingen kunnen hem immers geen liefde geven. Sadim zag zijn succes en rijkdom nu meer als een vloek waar hij voor eens en voor altijd van af wilde. De dwaasheid van zijn materialistisch bestaan zag hij nu in. Met één luciferstrijk stak hij Apate`s briefje in de brand, het duurde niet lang voordat de vlammen oversloegen naar de rest van de villa en Sadim met zijn vloek in rook opgingen.





Het idee achter het verhaal…


Dit verhaal is geschreven naar aanleiding van de mythe ‘Koning Midas’, de bedoeling was om deze te herschrijven en te vertalen naar het ‘nu’. Nadat ik de mythe van ‘Koning Midas’ gebestudeerd had kwam er in mij een duidelijk thema naar boven, namelijk ‘rijkdom maakt niet gelukkig’. ( De mythe beslaat eigenlijk twee in elkaar overlopende mythes, maar ik heb me nu beperkt tot dit thema.) Verder dacht ik dat deze mythe symbolisch bedoeld was, gewoon een mooi verpakte boodschap. Wat ik met deze gegevens heb gedaan zal ik hieronder even vergelijkend neerzetten;


Koning Midas versus Sadim Asinus

Koning Midas zorgt goed voor een vriend van
de god Dionysus, in ruil voor zijn goede daad mag hij een wens doen. Deze is echter erg ‘dwaas’, want hij wenst dat hij alles in goud kon veranderen. In het begin was dit leuk maar wanneer hij zijn maal naar binnen wilt werken verandert ook deze in goud. Koning Midas zag de dwaasheid van zijn wens in, en zag deze nu als vloek; hij zou gedoemd zijn honger te lijden. In de rivier de Paktolos mag hij na gesmeekt te hebben bij de god Dionysus zijn schuld/vloek afwassen


Sadim Asinus is een erg slimme jongen maar hij richt zich alleen maar op materialistische zaken, wat achteraf dan ook weer ‘dwaas’ blijkt te zijn. Hij is zeer zakelijk aangelegd en zijn collega`s zeggen dan ook wel over hem; “…everything that boy touches clearly turns into gold!” . Sadim wilde steeds meer rijkdom verwerven en een luxe levensstijl leiden. Uiteindelijk trouwt hij met Apate die hem vervolgens beroofd en hem gebroken achterlaat. Zijn rijkdom ziet hij nu als een vloek; hij zou gedoemd zijn tot ‘onechte’ liefde. Hij verbrandt zijn vloek/rijkdom.


In beide verhalen worden de hoofdpersonen door hun rijkdom beperkt, wat ze écht willen hebben of nodig hebben kunnen ze niet krijgen.


De symbolische geladenheid van de mythe van Koning Midas heb ik terug laten komen in mijn verhaal door er veel symboliek in te stoppen. Zo ben ik op de naam Sadim gekomen door de naam Midas te spiegelen. De achternaam ‘Asinus’ komt uit het Grieks en betekent ezel, en staat dus voor zijn dwaasheid. Verder heb ik het verhaal ook opgedeeld in strofen van 11,(althans bij de ingeleverde versie:P) een getal dat in verband wordt gebracht met ‘gek’ en ‘dwaas’, het nét niet perfecte getal ( zijn leven leek perfect maar bleek dit niet te zijn.) .

Ook heb ik met een aantal woorden gerefereerd naar ‘rijkdom’, naar geld ; “The Goldman Sachs Group”, “safe”, “…everything that boy touches clearly turns into gold!” . En met deze laatste woorden ook naar de wens van Koning Midas. Apate is ook niet zomaar een willekeurige naam, zij is namelijk de Godin van de misleiding, in haar nam lag dus al besloten wat voor persoonlijkheid ze heeft.

Als laatst wilde ik ook een aantal onbegrijpelijke factoren in mijn verhaal; ‘…en gaat er een gerucht te ronde dat hij zich iedere avond baadde in het genezende kristalwater van de zeldzame blauw- roze granaatsteen uit Madagaskar.’, ‘Adiós asno, ha sido muy agradable conocerte’ (wat overigens ‘Tot ziens, ezel, het was leuk je gekend te hebben’ betekent.) Deze factoren die je niet meteen écht begrijpt wilde ik er in hebben, omdat er in een mythe ook vaak dingen in staan die onbegrijpelijk zijn omdat deze niet met je werkelijkheid overeenkomen.


Wat mij ook opviel is dat de boodschap van een mythe vaak pas in de laatste alinea naar voren komt, daarom heb ik de boodschap ook maar in de laatste alinea verwerkt. Ik heb mezelf dus redelijk aan de structuur van de mythe van koning Midas gehouden maar heb er wel mijn eigen draai aan gegeven, hierdoor is mijn mythe waarschijnlijk ook wel een beetje lang geworden. Een andere reden daarvoor is dat ik het wel moeilijk vond om bij de kern of het thema van het verhaal te blijven, en al helemaal omdat ik mezelf de 11-regels – regel had opgelegd.